----- மச்சாங்

போர் நடக்குது.
நீ இப்ப இந்தியாவில.
'இந்திரஞ் சித்தப்பாட மகனுக்கும்
வயசு வந்திற்று. இனி விட மாட்டாங்கள்'
எண்டுறாய்.
'அவங்களுக்கு' வேலை செய்யிறாய்
(எண்டு கேள்வி!)
பெயர்கள சேகரிச்சு
கனடாக்கு ஃபக்ஸ் அடிக்க
அங்க இருந்து
ஃபக்ஸ் 'அவங்களுக்கு'ப் போக
தலைகள் மறைவதாய்
உன்ர தகவல்கள் புண்ணியத்தில்
******* பொலிஸ்காரர் 3 பேரையும்
விசயம் வெளிய தெரிய வராமப் 'போட்ட'தாய்
ஊர்ச்சனம் கதைக்குது.
(இப்பிடிக் கன பெடியள
இதுக்கண்டே பிடிச்சு அனுப்பீருக்கிறாங்களாம்)
"வந்த வேலை முடிஞ்சுது.. வரச் சொல்லுறாங்கள்
இனியென்ன, போக வேண்டியதுதான்"
என்கிறாய்.
முதற்காதலையும் பேரன்பையும்
எதிர்காலமற்ற
என்றென்றைக்குமான பிரியங்களையும்
அள்ளியள்ளிப் பரிசளித்த
பிரத்தியேக மச்சாங்களில் ஒருத்தனில்ல நீ.
நம் பருவங்களைக் கிளர்த்திய பாடல்களை
தணிக்கையற்றும் மின் தடையற்றும்
றேடியோக்கள் அலறிய
அமைதியைப் பிரகடனப்படுத்திய அவ் ஆண்டு
விட்டேத்தியாய்
ஊரில் வந்திறங்கிய என்னை
'மற்றப் பெண்கள் போலில்லாமல் இருப்பதாய்'
முறையிட்டு
'எங்கட ரவுண் சந்தியில நிண்டு பார்
என்ன ஸ்டைலில பெட்டையள் வருவாளள்'
எண்டு ஒப்பிட்டு
உன்னில ஒரு 'ஐடியா' 'போர்ம்' ஆகாத என்ன
நேரங் கிடைக்கேக்க சுத்தி வந்த.
ஊர விட்டுப் போகேக்க
பஸ்ஸில 'ஏறினாப் பிறவு' படிக்கச் சொல்லி
கடிதம் தந்த.
போற இடத்தில 'றேடியோ' கேக்கச் சொல்லி,
அதில சோகப் பாடல் 'கேட்டாலும் கேப்பன்' எண்ட.
அதுக்கடுத்-தடுத்-த வருசம்
வந்த
என்ர சகோதரியைப் பிடிச்சுப் போக
என்னிலும்
ஒரு வயது மூத்தவனான நீ - படவா,
இப்ப என்னை "அக்கா" என்கிறாய்!
இதெல்லாம் விசரக் கிழப்புது தான்;
நீ பிரத்தியேகமான மச்சானில்லை எனிலும்!
அத்தோட,
அறுவானே!
12-13(?) வயதில கையால அடிச்சிற்று
உன்ர விந்துக்கள
அங்கால வந்த இன்னொரு மச்சாளில
விசிறி சிரிச்ச பரதேசிப் பயல் வேற.
போனில லண்டன் மாமா
'அவன பிரான்சுக்கு எடுத்து விடுவமா?'
எனும் போதோ............
"ஐய்யோ.. அது நடந்திரோணும்,
அவன் லூசன் - எண்டாலும்
கடல்லையோ எங்கையோ
காணாமப் போகாம
சந்தோசமா இருக்கோணும்" என்கிறது மனசு.
மச்சாங்,
நீ பிரான்ஸிலையோ எங்கையோ
உயிரோட இருக்கணும்டா..



september 2008
photos: oshan fernando
(மட்டக்களப்பு பேச்சுவழக்கில் எழுதப்பட்ட
சக்கரவர்த்தியின் "எங்க மேனே போயிரிக்காய்" கவிதையின் மனப்பதிவுகளோடு)